بررسی فراوانی برخی عوامل همراه با نارسایی سرویکس در زنان باردار

چکیده مقدمه: نارسایی دهانه رحم، اتساع تدریجی و بدون درد در این عضو است که با ایجاد سقط تکراری یا زایمان زودرس موجب از دست رفتن حاملگی می شود. 25-20% از علل زایمان زودرس مربوط به این نوع نارسایی است. این عارضه علاوه بر تحمیل عوارض جسمی و روانی بر مادر، پیامد طولانی مدت و صرف هزینه بسیار در نوزادان را بدنبال دارد. از این رو تشخیص بموقع نارسایی دهانه رحم و توجه به شناسایی عوامل همراه آن حائز اهمیت است. هدف: تعیین فراوانی تعدادی از عوامل همراه با نارسایی دهانه رحم. مواد و روش ها: این مطالعه به شیوه مقطعی- توصیفی از مهر 1383 تا مرداد 1384 بر 90 بیمار باردار بین هفته های 12تا 20 حاملگی انجام شد که براساس شرح حال، معاینه بالینی و سونوگرافی واژینال، دهانه رحم آنها نارسا بود و یا با تشخیص نارسایی دهانه رحم سرکلاژ (cerclage)شده بودند. اطلاعات مورد نیاز براساس تنظیم پرسشنامه ای گردآوری و سپس تجزیه و تحلیل شد. نتایج: فراوانی در مادران نولی پار(3/43%) بیش از مادران نخست زا وچندزا بود. میانگین طول دهانه رحم mm9/27 برآورد شد. از عوامل همراه، بیشترین فراوانی مربوط به سقط (70%) و پس از آن اتساع و کورتاژ (4/48%) بود. 5/45% بیماران همراهی هر دو عامل سقط و کورتاژ را داشتند. فراوانی چندقلویی 5/7% ، کرایو 7/6% ، پارگی دهانه رحم 6/5% و کونیزاسیون2/2% بود. هیچیک ازبیماران سابقه کوتریزاسیون نداشتند. نتیجه گیری: هر چند که برای بررسی بیشتر در مورد عوامل همراه نارسایی دهانه رحم انجام یک مطالعه تحلیلی (مقایسه ای) توصیه می شود ولی از نتایج این مطالعه برمی آید که باید تا حد امکان از عوامل ایاتروژن بخصوص اتساع و کورتاژ غیرضروری پرهیز و با ارتقای مهارت ها در این زمینه و نیز با استفاده بیشتر از گشادکننده های هیدروفیل یا دارویی مثل پروستاگلندین ها در دهانه رحم می توان در آینده از تعداد موارد نارسائی دهانه رحم کاست.